Dzięki możliwościom, jakie daje internet, a także szerszy niż kiedykolwiek wcześniej dostęp do nowoczesnych rozwiązań technologicznych, wielu przedsiębiorców decyduje się na prowadzenie firmy w warunkach domowych. Dowiedz się, co przemawia za takim rozwiązaniem, jakie mogą być koszty działalności prowadzonej w mieszkaniu, a także, jakie nowe stanowisko w tej sprawie przyjmują organy podatkowe.
Zalety działalności prowadzonej w mieszkaniu
Na działalność prowadzoną w ramach własnego domu lub mieszkania często decydują się szczególnie początkujący przedsiębiorcy indywidualni – choć nie jest to wyłącznie ich domena. Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania są oszczędności w związku z kosztami wynajęcia biura czy innej przestrzeni roboczej. Co więcej, ten model prowadzenia działalności bardzo często pozwala również ograniczyć wydatki na dojazd, a także zyskać więcej czasu, który byłby spędzony w samochodzie, pociągu czy komunikacji miejskiej.
Koszty działalności prowadzonej w mieszkaniu
Prowadzenie własnej firmy z domu ma również zalety, ale i wady na gruncie podatkowym. Wielu przedsiębiorców zastanawia się przede wszystkim na tym, czy wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w domu można uwzględnić w kosztach firmowych. Chodzi tu więc przede wszystkim o wydatki związane z użytkowaniem lokalu-mieszkania. Aby jednak móc o nich mówić, warto najpierw wyjaśnić, czym są koszty uzyskania przychodów.
Koszty uzyskania przychodów – czyli jakie koszty?
Ich definicję znajdziemy w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego zapisami są to koszty poniesione z zasobów majątkowych podatnika w związku z dążeniem do uzyskania przychodu lub zachowania, czy też zabezpieczenia jego źródła. Muszą one być związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ponadto zostać właściwie udokumentowane. Co więcej, aby spełnić wymagania, powinny one być rzeczywiste, co znaczy, że nie mogą one zostać podatnikowi w żaden sposób zwrócone. Przy określaniu, czy dany koszt może stanowić KUP, należy również zwrócić uwagę, czy jest on wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, gdzie znajdują się wyjątki (które nawet mimo spełnienia wszystkich wymogów, nie będą zaliczały się do kosztów uzyskania przychodu).
Orzecznictwo organów podatkowych w sprawie kosztów działalności prowadzonej w mieszkaniu
Według do tej pory najczęściej stosowanej linii orzeczniczej, wydatki na utrzymanie lokalu podatnika, służącego mu zarówno na cele prywatne, jak i na potrzeby prowadzonej działalności, stanowiły wydatki o charakterze osobistym. Do kosztów uzyskania przychodu mogły być zaliczane tylko w przypadku, gdy jedno z pomieszczeń znajdujących się w ramach tej nieruchomości, było wyodrębnione i służyło jedynie na cele firmowe. Wówczas jego utrzymanie mogło być uznane za wydatki firmowe.
Niemniej jednak od kilku lat stanowisko organów podatkowych zaczęło się nieco zmieniać. Orzecznictwo, wśród którego wymienić można np. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 grudnia 2017 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.361.2017.1.ES zaczyna przychylać się do racji podatników. Zgodnie z nowszym stanowiskiem fiskusa ponoszone koszty działalności prowadzonej w mieszkaniu są związane z uzyskaniem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Gdyby przedsiębiorca nie miał do dyspozycji przestrzeni mieszkalnej, w ramach której prowadzi działalność, nie byłby w stanie skutecznie wykonywać swojej pracy na rzecz firmy lub byłoby to znacznie utrudnione. W związku z tym, wydatki na lokal spełniający funkcję mieszkalną przedsiębiorcy, jak i miejsce prowadzenia działalności, mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodów w części proporcjonalnej do tego, na ile lokal ten jest wykorzystywany na cele firmowe.
