Kwestia amortyzacji budynków o mieszanym przeznaczeniu może nastręczać wielu problemów. Problematyczne i bardzo istotne zarazem może być ustalenie właściwego symbolu w Klasyfikacji Środków Trwałych. To z kolei będzie rzutowało na odpowiedni dobór stawki amortyzacyjnej i prawidłowe sporządzenie wszystkich kolejnych wyliczeń. Jako że wątpliwości na tym polu jest wiele – amortyzacja budynku usługowo-mieszkalnego należy do zagadnień, które wymagają omówienia. Przeczytaj, o czym warto wiedzieć, starając się sklasyfikować taki obiekt w celu ustalenia odpowiedniej stawki.
Co to jest Klasyfikacja Środków Trwałych?
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych znajdziemy regulacje dotyczące KŚT. Sama Klasyfikacja to dokument, który służy m.in. do ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych. W jej ramach znajdziemy 10 grup środków trwałych, w ramach których wyodrębnia się pomniejsze grupy. Sklasyfikowany środek trwały zostaje opatrzony specjalnym symbolem, dzięki czemu można na tej podstawie określić stawkę jego amortyzacji.
Niemniej jednak w przypadku budynków niemieszkalnych i mieszkalnych symbole KŚT są inne (mieszkalne – 1,5%, symbol KŚT 11, niemieszkalne – 2,5%, symbol KŚT 10), w związku z czym klasyfikacja budynków usługowo-mieszkalnych może wydać się problematyczna. Spróbujemy zatem wytłumaczyć, jaką stawką powinna być objęta amortyzacja budynku usługowo-mieszkalnego.
Amortyzacja budynku usługowo-mieszkalnego w zależności od powierzchni
Analizując zagadnienie stawki amortyzacji dla budynków usługowo-mieszkalnych warto sięgnąć do definicji budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, którą znaleźć można we wspomnianym rozporządzeniu.
Wynika z niej, że klasyfikacja budynku jako mieszkalnego bądź niemieszkalnego będzie zależna od procenta powierzchni przeznaczonego na dany cel. W związku z tym stawka amortyzacyjna będzie wynosiła 2,5%, jeśli większość budynku będzie mieć charakter niemieszkalny – i analogicznie – 1,5% w przypadku, gdy choć połowa będzie miała przeznaczenie mieszkalne.
Budynek mieszkalny czy niemieszkalny?
Kolejnych problemów nastręcza również często kwestia ustalenia, czy budynek, jaki chcemy amortyzować, ma faktycznie charakter mieszkalny, czy też niemieszkalny. Warto zauważyć, że decydujące w tym zakresie jest nie to, jak chcielibyśmy go wykorzystać, ale przede wszystkim jego konstrukcja. W celu wyeliminowania tego rodzaju dylematów niektórym obiektom znajdującym się w KŚT przypisano odpowiednie symbole Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.
Niemniej jednak w przypadku trudności w klasyfikowaniu budynków usługowo-mieszkalnych można zwrócić się do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, który na pisemny wniosek udziela informacji na temat standardów klasyfikacyjnych w KŚT, PKOB, PKWiU oraz PKD.
Podsumowanie
Aby amortyzacja budynku usługowo-mieszkalnego przebiegała w sposób prawidłowy, konieczne jest odpowiednie zakwalifikowanie środka trwałego. Taki obiekt powinien być opatrzony właściwym symbolem Klasyfikacji Środków Trwałych. To, czy zalicza się on do budynków mieszkalnych, czy niemieszkalnych zależy od procentowego stosunku powierzchni przeznaczonej pod dany cel. Należy jednak pamiętać, że decydują o tym głównie kwestie konstrukcyjne. Problematyczne może zatem również okazać się określenie charakteru danego budynku. W razie wątpliwości na tym polu warto zwrócić się z wnioskiem o udzielenie informacji do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi.
