Ulga na złe długi w PIT czy obejmuje zaliczki?

Rok 2020 przynosi kolejne zmiany w systemie podatkowym. Od 1 stycznia w życie wchodzi mechanizm ulgi na złe długi w PIT, który w sposób zbliżony do funkcjonującej obecnie ulgi na złe długi w podatku VAT, będzie umożliwiał sprzedawcy pomniejszenie podstawy opodatkowania o wartość niezapłaconej wierzytelności. Czym jest ulga na złe długi w PIT o tym poniżej!

Ulga na złe długi w PIT - czego dotyczy?

Mechanizm stosowania ulgi został wprowadzony celem ograniczenia zatorów płatniczych. Często w praktyce biznesowej sprzedawcy mają trudności z wyegzekwowaniem należności względem nabywców, którzy mają trudności z utrzymaniem płynności finansowej lub zwyczajnie zwlekają z zapłatą. Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, sprzedawca zobowiązany jest do opodatkowania transakcji, udokumentowanej fakturą, która miała miejsce, mimo, iż nabywca nie uregulował za nią należności. 

Ulga na złe długi w PIT umożliwia sprzedawcy pomniejszenie podstawy opodatkowania o wartość wierzytelności nieuregulowanej, natomiast nabywca zobowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania o wartość wierzytelności nieuregulowanej, którą pierwotnie ujął w kosztach podatkowych. Takie działanie przede wszystkim zabezpiecza interes sprzedawcy, oraz wymusza na nabywcy korektę w zakresie wartości kosztów rzekomo poniesionych. 

Ulga na złe długi w PIT - na czym polega?

Specyfika działania ulgi polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu podstawy opodatkowania o wartość nieuregulowanej wierzytelności. W przypadku, gdy nabywca nie opłaci, lub nie dokona zbycia wierzytelności w terminie 90 dni od upływu terminu płatności, zobowiązany będzie do zwiększenia podstawy opodatkowania o wartość tej wierzytelności. Natomiast sprzedawca, który we wskazanym terminie 90 dni nie otrzyma płatności będzie mógł dokonać pomniejszenia podstawy opodatkowania o jej wartość. Przy czym należy mieć na uwadze, że okres 90 dni liczy się od pierwszego dnia następującego po upływie terminu płatności wskazanego na fakturze, rachunku lub umowie.

Jakie są warunki stosowania ulgi?

Aby zastosować ulgę na złe długi w PIT należy spełnić łącznie poniższe warunki:

Art. 26i ust 10 ustawy o PIT:

• dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

• od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;

• transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ujęcie ulgi na złe długi w PIT w zaliczce

W przypadku spełnienia warunków do zastosowania ulgi na złe długi, dokonuje się odpowiednio zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania w zaliczce na podatek dochodowy wyliczanej za okres, w którym upłynął w.w. termin 90 dni. 

Zgodnie z powyższym w wyliczanej zaliczce:

• nabywca zwiększa podstawę opodatkowania o wartość zaliczonej uprzednio do kosztów wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta,

• sprzedawca zmniejsza podstawę opodatkowania o wartość zaliczonej uprzednio do kosztów wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta.

W przypadku, gdy podstawa opodatkowania jest mniejsza niż wartość możliwej do zastosowania ulgi, podatnik może z niej skorzystać w ciągu 3 kolejnych lat po warunkiem, że nie zostanie ona w trakcie tego okresu zbyta lub uregulowana. Z kolei podatnik u którego w danym roku, wystąpi strata, o wartość ulgi na złe długi w PIT należy:

• powiększyć stratę po stronie wierzyciela,

• zmniejszyć stratę po stronie dłużnika.

Zmniejszenia lub zwiększenia dokonuje się w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od terminu płatności wskazanego na fakturze, rachunku lub umowie.